|
|
|
|
|
|
|
|
|
1./ Podaj konkretne przykłady doświadczenia Twojej federacji (lub Twoich osobistych) w zakresie Nowego Partnerstwa dla Solidarności.
2./ Jak rozumiesz znaczenie Jubileuszu w kontekście Twojej federacji, grupy i w Twoim osobistym życiu? Pojednanie i wynikające z niego duchowe dobra powinny być najważniejszym owocem Wielkiego Jubileuszu. Ważnym komponentem Jubileuszu jest radość, radość, że Chrystus przyszedł na świat i zbawił nas. Aby można było radować się należy przywrócić równość między ludźmi, należy zatroszczyć się o biednych i potrzebujących i pojednać skłóconych i zwśnionych. Bardzo ważna sprawą jest dokonanie aktu skruchy i przeproszenie za grzechy przeszłości.Dla nas Polaków jedną ważniejszych spraw jest przeproszenie za grzech antysemityzmu, za to, że nie pomogliśmy Żydom w czasie wojny, że Kościół i katolicy, choc sami prześladowani, niedostatecznie protestowali przeciw zagładzie Żydów. Jak dotąd akty skruchy czynione przez Papieża nie są konsekwentnie przenoszone na niższe szczeble struktury kościelnej - przynajmniej tak to widać z polskiej perspektywy. Dla Klubów priorytetowe jest pojednanie wewnątrzkościelne oraz pomiędzy poszczególnymi ruchami katolickimi. Sprawą ważną jest również dialog z wyznawcami innych religii i z niewierzącymi. Potrzebne są słowa również do nich skierowane, które w Polsce mają swój piękny i wymowny sens: "Przebaczamy i prosimy o przebaczenie".
3./ Co sądzisz o głównych wyzwaniach dla ICMICA w społeczeństwie globalnym w dwóch płaszczyznach: jako ruch laikatu chrześcijańskiego i jako ruch profesjonalistów i intelektualistów? Najważniejsze wyzwania dla ICMICA w zakresie globalnego społeczeństwa obywatelskiego to poznać i zrozumieć przemiany jakie niesie ze sobą globalizacja. Dotychczasowe konferencje zorganizowane przez Pax Romana to dopiero początek. Należy zwłaszcza skoncentrować się na negatywnych aspektach globalizacji takich jak:
Ruch Pax Romana winien obserwować zmiany w sferze kultury i filozofii (zwłaszcza wobec kultury i filozofii postmodernistycznej). Dialog ze współczesnością, refleksja nad kulturowymi zagrożeniami współczesności (pokusa rozpaczy, afirmacja bezgranicznej wolności) powinna stanowić również jedno z wyzwań dla Pax Romana.
4./ Jakie cele i strategie trzeba rozwinąć lokalnie i globalnie aby spełnić te wyzwania (wymienione w p. 3)? Pax Romana powinien zajmować stanowisko na w/w tematy na forum organizacji międzynarodowych i wobec rządów wychodząc z zasad katolickiej nauki społecznej. Powinien domagać się również zajęcia stanowiska przez Kościół wobec negatywnych zjawisk globalizacji. Jednocześnie Pax Romana powinien zaoferować swoje usługi (przemyślenia, studia, opracowania) zarówno Kościołowi jak i organizacjom pozarządowym a także agendom ONZ i mediom.
5./ Jak oceniasz dokumenty opracowane podczas wielkich spotkań organizowanych przez ICMICA takich jak: Kongres w Asyżu, Forum w Seulu, Kolokwia w Tanzanii i Waszyngtonie? Są one wartościowe i ciekawe, ale są zbyt deklaratywne. Brak im zdolności sprawczej. Słowa "zapraszamy", "zachęcamy", "apelujemy" mają tylko emocjonalne znaczenie. Trzeba próbować formułować wnioski bardziej konkretnie, a także przyjąć postawę bardziej konstruktywną, a nie recenzencko-krytyczną.
6./ Co było głównym celem waszej organizacji w ciągu ostatnich 4 lat? Wyspecyfikuj konkretne projekty lub programy, które zostały zainicjowane. Promocja młodych ludzi. Przyciąganie ich do Klubu i włączenie ich do pracy wewnątrz klubowej. Praca formacyjna wśród różnych grup wiekowych: obozy i wycieczki dla dzieci i młodzieży, poważna refleksja nad rzeczywistością społeczno-polityczną dla dorosłych, pielgrzymki i uroczystości religijne dla seniorów. Angażowanie się w sprawy obywatelskie i publiczne, a także sprawy Kościoła: akcesja do Unii Europejskiej, współpraca z organizacjami z naszego regionu Europy, udział w pracach II Synodu Plenarnego w Polsce.
7./ Co będzie główną rolą katolickich profesjonalistów i intelektualistów w Kościele w Twoim kraju w przyszłości? Zdobycie zaufania Kościoła, uzyskanie statusu partnerstwa, przełamanie błędnego koła polegającego na tym, że bierność świeckich wzmacnia przekonanie duchownych, że ze świeckimi nie ma po co rozmawiać, a z drugiej strony niechęć księży do oddawania pola jest powodem bierności (lub wycofywania się) świeckich. Kolejne zadania świeckich to podejmowanie tematów trudnych i kontrowersyjnych, bycie drożdżami w Kościele. (Jakie powinno być chrześcijaństwo w Polsce?) KIKi powinny też podejmować i rozszerzać dialog międzyreligijny. Sprawą zaniedbana w Polskim Kościele jest kwestia społeczna: bezrobocie, zacofanie cywilizacyjne, przestępczość. Kluby mogłyby pomóc Kościołowi w pracy duszpasterskiej i katechetycznej. Obie strony muszą jednak przełamać obopólną nieufność.
8./ Jaka będzie główna rola katolickich profesjonalistów i intelektualistów w społeczeństwie w Twoim kraju w przyszłości? Naszym głównym zadaniem pozostaje aktywna obecność w życiu społecznym i obywatelskim, ale bez angażowania się w bieżące spory polityczne. Chcemy kształtować naszą młodzież i starszych w poczuciu konieczności dokonywania świadomych wyborów politycznych i do angażowania się w życie społeczne. Świadomość służby społeczeństwu jest wartością pielęgnowaną w kręgach polskiej inteligencji od 200 lat. Postulat ten uważamy za wciąż aktualny. Ważnym zadaniem sformułowanym niedawno przez Jana Pawła II jest posługa myślenia. Uczciwe poszukiwanie prawdy w życiu społecznym. Kluby są także miejscem gdzie prowadzi się dyskusje i wpaja - zwłaszcza ludziom młodym - przekonanie o potrzebie kierowania się moralnością w życiu publicznym i gospodarczym. Kluby zwalczają wszelkie formy ksenofobii, nacjonalizmu, fundamentalizmu. Zbyt mało uwagi poświęca się w Klubach pomocy najsłabszym grupom społecznym. Wielkim wyzwaniem jest dla polskiej inteligencji katolickiej perspektywa bliskiej już integracji krajów Europy Wschodniej z UE.
9./ Co zrobiła Twoja federacja aby promować młodych? Zrobiliśmy wiele na tym polu. Dzieci i młodzież były zawsze traktowane w sposób szczególny. Otaczano je szczególna troską zarówno w sensie wychowawczym jak i finansowym. Młodzi odgrywają coraz większą rolę w Klubie - przykładem może objęcie przez młodych czołowych funkcji we władzach stowarzyszenia. Młodzi mają znaczną swobodę działania, są suwerenni w swoich grupach i sekcjach. Sami programują swoja pracę. Niestety nie wszystkie Kluby mają taką komfortową sytuację jak KIK - Warszawa (czyli nie mają młodych).
10./ Co będzie głównym celem i zadaniem Twojej federacji, grupy lub Twoim osobiście w latach 2000-2004? Wyspecyfikuj jeśli masz projekty, które będą realizowane krócej niż 4 lata. Wychodzenie na zewnątrz oto główny cel naszego stowarzyszenia. Chcemy służyć nie tylko swoim członkom, ale także zintensyfikować działalność ad extra. Klub powinien "promieniować", oddziaływać na społeczności pozaklubowe. Chcemy przede wszystkim poznać problemy tzw. Polski B, a więc problemy mieszkańców rejonów zaniedbanych, biednych, zdegradowanych. Chcemy też służyć mieszkańcom krajów sąsiadujących z Polską na wschodzie: Ukrainy i Białorusi. Chodzi o dzielenie się tym co mamy lub czego doświadczyliśmy: ekumenizm, świeckość, proeuropejskość, samorządowość, działalność stowarzyszeń. Chcemy to robić w porozumieniu i współpracy z Pax Romana.
11./ Co jest Twoim największym oczekiwaniem w związku z Jubileuszowym Zgromadzeniem 2000? Jakie aspekty są najważniejsze dla Twojej federacji, grupy i osobiście dla Ciebie? Proszę odnieść się do rozdziału 1 Dokumentu Przygotowawczego. Wymiana doświadczeń - to chyba największe oczekiwanie. Także wyciąganie wniosków z licznych dyskusji jakie będą się toczyć w Paryżu. Spośród 4. rodzajów płaszczyzn partnerstwa jako chrześcijanie, jako profesjonaliści i intelektualiści, jako członkowie globalnego społeczeństwa i jako członkowie Pax Romana najbardziej interesują nas te dwie pierwsze ponieważ czujemy się głęboko związani z Kościołem, a jednocześnie głęboko czujemy swoją odpowiedzialność jako obywatele i członkowie społeczeństwa. Mamy nadzieję, że Jubilee Assembly będzie okazją do odnowienia naszej wspólnej wizji i misji, do krytycznego odczytania znaków czasu w świetle Ewangelii i nauczania społecznego Kościoła w dzisiejszym świecie. Ważne będzie też bycie razem. Świętowanie jubileuszu w gronie przyjaciół, wspólne proklamowanie i świadczenie naszej wiary.
12./ Czy są jakieś stowarzyszenia, grupy lub osoby w Twoim lub innych krajach, które byłyby zainteresowane w członkostwie w ICMICA i uczestniczeniu w kongresie jubileuszowym? Proszę podać ich nazwiska i adresy, aby można ich było zaprosić. Z pewnością tak. Jest wiele z naszych środowisk osób, które chciałyby uczestniczyć w Jubilee Assembly 2000. Z oczywistych względów liczba osób uczestniczących w Assembly musi być ograniczona (koszty podróży z Polski do Paryża są znaczne). Jest nam wiadome, że wiele osób z krajów takich jak Białoruś, Ukraina, Rosja, Litwa chętnie wzięłoby udział w JA. Niestety, nie podjęliśmy, w tym zakresie, żadnych działań. Nasza federacja nie byłaby w stanie udzielić pomocy. Także Kościół w Polsce, który organizuje wiele uroczystości jubileuszowych nie ma środków na sfinansowanie osób z wymienionych krajów do Paryża. KIKi służą jednak adresami osób, które mogłyby być kandydatami do udziału w JA (jeśli znalazłyby się finansowe możliwości pokrycia kosztów ich podróży do Paryża).
13./ Jakieś inne uwagi. Problem obecności przedstawicieli środowisk chrześcijańskich z Europy Środkowo-Wschodniej na Kongresie jest rozpatrywany zbyt późno. Sprawie tej powinno być poświęcone specjalne posiedzenie ELC oraz sztabu kongresowego. (Może zresztą takie posiedzenia się odbyły?) W tym momencie może się jedynie udać doraźna zbiórka (przeprowadzona w okresie wakacyjnym) na specjalny fundusz solidarności. Z zebranych środków może udałoby się sfinansować pobyt w Paryżu 2-3 osób z Europy Wschodniej.
SL
|
||
|
24.08.2000 Do góry |
||
