KIK Katowice: Odczyty w Klubie oraz Adwentowy Dzień Skupienia 10.12.2007

Odczyty w Klubie oraz Adwentowy Dzień Skupienia 10.12.2007', '

?Na brazylijskim szlaku - od Rio de Janeiro do wodospadów Iguazu?.

Poniedziałek 26.11.2007 godz. 17.00
Sala KIK, Nowy Dom Katechetyczny przy parafii pw. Niepokalanego Poczęcia NMP (Mariacki), Katowice, pl. Ks. E. Szramka 2/13

"Cypr - na styku chrześcijaństwa i islamu"

Wtorek 11.12.2007 godz. 18.00. Sekcja Nauka-Wiara.
Sala w Domu Parafialnym na parterze przy kościele OO Oblatów MN w Katowicach-Koszutce, wejście od podwórza.

ADWENTOWY DZIEŃ SKUPIENIA

O. Roman Celary OFM (z Wambierzyc): CZYM MIŁOŚĆ NIE JEST
Poniedziałek 10 grudnia 2007 godz. 17.00. Kościół Garnizonowy w Katowicach ul. M. C. Skłodowskiej.
17.00 Spowiedź św., adoracja, modlitwa
17.30 Nauka
18.30 Msza św.


Antoni Winiarski

KIK Katowice: Pielgrzymka do Egiptu z wejściem na Górę Synaj 5-14.02.2008

Zapraszam na wspólne pielgrzymowanie Antoni Winiarski

Organizator pielgrzymki i pilot: dr Antoni Winiarski.
Kapelan: ks. dr hab. Józef Kozyra. Codziennie Msza św.

Trasa (może ulec niewielkiej zmianie)

Wtorek 5.02.2008

16.00 Msza św. w siedzibie KIK w Katowicach. Przejazd na lotnisko w Pyrzowicach.
20.35 przelot do Sharm el Sheikh nadmorskiego kurortu na półwyspie Synaj.

Środa 6.02.2008

Sharm el Sheikh. Całodniowy odpoczynek nad morzem (dla chętnych wycieczka).

Czwartek 7.02.2008

Sharm el Sheikh. Przejazd do klasztoru św. Katarzyny - zwiedzanie. Wejście na górę Synaj (Góra Mojżesza)

.

Piątek 8.02.2008

Przejazd do Kairu. Po drodze zatrzymamy się nad Kanałem Sueskim. Kair - zwiedzanie.

Sobota 9.02.2008

Kair. Giza (piramidy, sfinks). Sokkara (nekropolia). Memfis (pierwsza stolica Egiptu). Wytwórnia papirusów. Kair - Muzeum Egipskie, kościół św. Rodziny.

Niedziela 10.02.2008

Kair. Aleksandria - miejsce śmierci św. Marka, kolumna Pompejusza, Łaźnie Kleopatry. Monaster Abu Mina (sanktuarium). Wieczorem przejazd lux pociągiem w wagonach sypialnych I klasy do Luxoru.

Poniedziałek 11.02.2008

Luksor. Zwiedzanie Kolosów Memnona, groby w dolinie Królów, zwiedzanie kompleksu świątyń Luxoru, manufaktura alabastru.

Wtorek 12.02.2008

Luksor. Rejs po Nilu. Kom Ombo - świątynie i Edfu - świątynie.

Środa 13.02.2008

Karnak - świątynie. Instytut papirusu. Przejazd do Hurghady.

Czwartek 14.02.2008

Hurghada - miejscowość wypoczynkowa nad Morzem Czerwonym. Dla chętnych rejs statkiem na rafy koralowe wyspy Giftun. 13.30 transfer na lotnisko, 15.50 przelot do Katowic. O godz. 19.15 przylot na lotnisko w Pyrzowicach. Przejazd autokarem do Katowic.

Świadczenia: transfer na lotnisko, przelot samolotem, komfortowy autokar na terenie Egiptu, rejs po Nilu, pociąg do Luksoru, noclegi w hotelach w pokojach 2-osobowych (1-os. za dopłatą na miejscu), śniadania, gorące kolacje, ubezpieczenia KL i NW oraz OC na rzecz Klienta, opieka pilota i przewodnika, koszty wizowe, koszty zwiedzania według programu.

Dodatkowo płatne:
Galambija party - 20 USD. Rejs na wyspy koralowe - 25 USD. Rejs felluką - 10 USD. Spektakl ?światło-dźwięk? w Luksorze.

Cena: przy 25 - 28 osobach: 1726 zł + 520 USD (płatne w złotówkach wg kursu z dnia 05.01.2008).
Wpłata: zaliczka 300 zł przy zapisie, pozostała kwota na konto Biura Pielgrzymkowego AVE do 15.01.2008.

Zapisy: Antoni Winiarski, tel. (32) 3591198, (32) 2557112 (dom. sekretarka), 0508 290199.
E-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript. . Przy zapisie wpłata zaliczki w wysokości 300 zł.

Planowane pielgrzymki w 2008 r.
- Lipiec 2008 (między 5 a 30 lipca) - 15 dni - Izrael, Jordania.
- 14 - 17 sierpnia 2008 - Wielkopolska.
- Wrzesień 2008 - 3 tygodnie (wyjazd ok. 2 września) - Australia i Nowa Zelandia.

Adwentowy dzień skupienia. O. Roman Celary OFM (z Wambierzyc): CZYM MIŁOŚĆ NIE JEST Poniedziałek
10 grudnia 2007 godz. 17.00. Kościół Garnizonowy w Katowicach ul. M. C. Skłodowskiej.
17.00 Spowiedź św., adoracja, modlitwa; 17.30 Nauka;18.30 Msza św.

Opłatek KIK: sobota 19.01.2008 godz. 16.00 w siedzibie KIK w Katowicach, pl. Ks. E. Szramka 2/13.

Antoni Winiarski: ?Cypr - na styku chrześcijaństwa i islamu?. Wtorek 11.12.2007 godz. 18.00. Sekcja Nauka-Wiara. Sala w Domu Parafialnym na parterze przy kościele OO Oblatów MN w Katowicach-Koszutce, wejście od podwórza.

Antoni Winiarski: ?Na brazylijskim szlaku - od Rio de Janeiro do wodospadów Iguazu?. Poniedziałek 26.11.2007 godz. 17.00 w siedzibie KIK w Katowicach, pl. Ks. E. Szramka 2/13 (przy kościele Mariackim).

Informacje o programie KIK (spotkania, rekolekcje, pielgrzymki) są dostępne w internecie na stronie:
http://www.kik.katowice.opoka.org.pl/

KIK Katowice: Regionalne spotkanie prezesów i przedstawicieli KIK, 24.11.2007

Katowice, 5.11.2007 r.

ZAPROSZENIE

W imieniu Zarządu Klubu Inteligencji Katolickiej w Katowicach serdecznie zapraszam na regionalne spotkanie prezesów i przedstawicieli Klubów Inteligencji Katolickiej oraz sekcji katowickiego KIK.

Bardzo ważnymi elementami więzi międzyklubowej są: wymiana informacji oraz wzajemne ubogacanie się własnymi dowiadczeniami.

Spotkanie rozpoczniemy w sobotę 24 listopada o godz. 10.00 w lokalu katowickiego KIK w Katowicach pl. Ks. Emila Szramka 2 (Nowy Dom Katechetyczny parafii Niepokalanego Poczęcia Najwiętszej Maryi Panny, kilka minut od dworca PKP).

O godz. 14 planujemy zakończenie spotkania, a w trakcie obrad przerwę na posiłek.

Program spotkania:

1. Powitanie uczestników
2. Wykład ks. dr hab. Józefa Kozyry, kapelana katowickiego KIK: "Zasady czytania Pisma więtego". Ks. dr hab. Józef Kozyra jest biblistą i wykładowcą na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu ląskiego.
3. Informacja o spotkaniu Prezesów Klubów Inteligencji Katolickiej w Poznaniu 20 padziernika 2007 r.
4. Kluby i sekcje o sobie.
5. Dyskusja o przyszłoci Klubów i ich zadaniach.
6. Sprawy różne.

Z poważaniem
Prezes KIK w Katowicach
Antoni Winiarski

Tel.(po 11.XI.2007): (032)2557112, 0508 290199, 032 3591198,
E-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.

KIK Katowice: Ostatni w tym roku koncert organowy w Katedrze Chrystusa Króla 25.11.2007

Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego
w Katowicach
Klub Inteligencji Katolickiej w Katowicach
Parafia Katedralna Chrystusa Króla w Katowicach

XII FESTIWAL

MUZYKA ORGANOWA W KATEDRZE

  TERMINY KONCERTÓW w 2007 roku:

27 MAJA, 17 CZERWCA, 8 LIPCA, 12 SIERPNIA,

9 WRZENIA, 7 PADZIERNIKA,

25 LISTOPADA

GODZ. 19.00

 Kierownictwo artystyczne:  prof. Julian Gembalski
Przygotowanie organów: Mieczysław Klonowski

Niedziela 25 listopada 2007 rok 

 

KRZYSZTOF MAROSEK

  

PROGRAM:

Georg Böhm (1661-1733)
      Partita chorałowa na temat Ach wie nichtig, ach wie flüchtig

Johann Pachelbel (1653-1706)
      Partita chorałowa na temat Ach, was soll ich Sünder machen ?

Georg Muffat (1635-1704)
      Passacaglia g-moll

Johann Sebastian Bach (1685-1750)
      Partita chorałowa na temat Sei gegrüsset, Jesu gütig, BWV 768

Johann Sebastian Bach (1685-1750)
      Passacaglia c-moll, BWV 582

KRZYSZTOF MAROSEK - Absolwent Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie, gdzie uzyskał w 1983 roku dyplom w klasie organów prof. Józefa Serafina. W 1976 roku zajął II miejsce w III Ogólnopolskich Przesłuchaniach Klas Organów w Olsztynie, Otrzymał także wyróżnienie na Ogólnopolskim Konkursie Organowym w Gdańsku w 1985 roku. W 1986 roku studiował w Letniej Akademii dla Organistów w Haarlem (Holandia) pod kierunkiem profesorów: Daniela Roth’a, Piet’a Kee i Martina Haselböcka. Brał udział w wielu międzynarodowych konkur-sach i festiwalach organowych w kraju i za granicą, m. in. w Lipsku, Deventer (Holandia), Budapeszcie, Pradze, St. Albans (Anglia). Koncertował w wielu krajach Europy, a także w Libanie, uczestnicząc w wielu ważnych festiwalach organowych.

Obok działalnoci solistycznej zajmuje się kameralistyką. Od 1982 roku przez wiele lat, razem z instrumentalistami Filharmonii Narodowej, współtworzył i był członkiem zespołu kameralnego wykonującego utwory na dwoje skrzypiec i basso continuo. W 1983 roku nawiązał stałą współpracę z Warszawską Operą Kameralną. Realizuje partie solowe, basso continuo w operach barokowych, pa-sjach, oratoriach, kantatach; m.in. w ramach odbywającego się od szesnastu lat Festiwalu Mozartowskiego oraz w spektaklach operowych takich jak: „Orfeusz”, „Powrót Ulissesa”, czy „Koronacja Poppei” Claudia Monteverdiego. W 1988 roku razem z zespołem Warszawskiej Opery Kameralnej wziął udział w prawykonaniu Pasji Giovaniego Paisiella na Międzynarodowym Festiwalu MIDEM w Cannes. Występował także z wieloma zespołami filharmonicznymi, m. in. Filharmonii Na-rodowej, ląskiej, Łódzkiej, Kaliskiej. Dokonał też nagrań solowych, kameralnych, orkiestrowych i chóralnych, m.in. z zespołem instrumentów dawnych „Musicae Antiquae Collegium Varsoviense” pod kierunkiem Władysława Kłosiewicza.

Bierze udział w prawykonaniach w ramach Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”. Nagranie jednej z ostatnich kameralnych kompozycji Zbigniewa Penherskiego „Mała muzyczka na koniec wieku” wykonane zostało na Międzynarodowym Forum Kompozytorów Muzyki Współczesnej w Paryżu.

Od 1984 roku jest pedagogiem Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie.

---

Do najstarszych technik kompozytorskich stosowanych w muzyce orga-nowej należy technika wariacyjna. Stosowana jest zarówno w odniesieniu do całej formy jak i do wybranych elementów utworu. Jej istotę stanowi przekształcanie tematu w oparciu o stały schemat harmoniczny lub też stosowanie różnorodnych rodków kontrapunktycznych, fakturalnych czy melodyczno-rytmicznych przy opracowaniu pieni kocielnej lub wieckiej.

W okresie baroku formą najbardziej podstawową stały się wariacje, uło-żone w cykl zwany partitą chorałową. Tematem takiego cyklu była pień kocielna, prezentowana na początku w postaci prostej harmonizacji. W kolejnych wariacjach kompozytor opracowywał melodię pieni (chorału), korzystając z możliwoci istniejących wówczas gatunków kontrapunktycznych i przekształceń faktury utworu, jego rytmiki i harmoniki. Dużą rolę odgrywały także możliwoci kolorystyczne i dynamiczne głosów organowych. Ewolucji podlegać mogły zarówno głosy kontrapunktujące jak i sama melodia chorału. Linia melodyczna mogła być rozdrabniana (tzw. technika dyminucji), ornamentowana (tzw. kolorowanie chorału), figurowana lub przenoszona do niższych głosów. W zakresie faktury kompozytorzy sięgali zarówno do prostej faktury akordowej jak i skomplikowanej faktury polifonicznej, z wykorzystaniem techniki imitacji, kontra-punktu wielokrotnego, techniki triowej, oraz kontrastu fakturalnego.

Do reprezentatywnych form wariacji chorałowych powstałych w tzw. okresie przedbachowskim, należą partity chorałowe Georga Böhma i Johanna Pachelbela. Böhm, działający w Hamburgu, a póniej w Lüneburgu, gdzie piastował stanowisko organisty miejskiego, przyczynił się do rozwoju tej formy, poprzez stosowanie bogatych rodków ornamentalnych i faktury, zdradzającej wpływy francuskiej suity klawesynowej. W particie „Ach wie nichtig, ach wie flüchtig”, opartej na pieni o marnoci ludzkiego żywota, kolejne wariacje opracowuje na sposób figuracyjny, nadając niektórym z nich formę taneczną. Strukturę każdej z wariacji wyznacza budowa chorału, toteż w utworze zachowana jest idealna proporcja między jego poszczególnymi odcinkami.

W podobny sposób buduje swoje wariacje przedstawiciel szkoły połu-dniowo- niemieckiej – Johann Pachelbel. Stosuje on bardziej oszczędna fakturę, z figuracjami i rozdrobnioną linią melodyczną opartą o prosty akompaniament. Swoje cykle wariacyjne przeznaczał na mniejsze instrumenty, uzupełniając je często wariacjami przeznaczonymi na klawesyn. Oszczędnie stosował także partie przeznaczone na klawiaturę pedałową. Szczytowym osiągnięciem techniki wariacyjnej w opracowaniu chorału jest ostatnia partita Jana Sebastiana Bacha „Sei gegrüsset Jesu gütig”. Napisana przez Bacha w młodzieńczym okresie, jeszcze w Lüneburgu, została pod koniec życia znacznie rozbudowana i ubogacona wariacjami wykraczającymi poza zwykłe „opisanie” melodii pieni rodkami kontrapunktycznymi. Pozostając pod wpływem Böhma, którego z pewnocią słuchał w Lüneburgu i którego dzieła znał, Bach wykracza przede wszystkim poza schemat wypływający z budowy formalnej chorału. Częć wariacji przybiera formę rozbudowanych preludiów chorałowych o dużej samodzielnoci głosów kontrapunktujących. Są tu zarówno formy „duo” z bogato ornamentowaną linią melodyczną, jak i forma „trio” i „Basse de trompette” z figuracyjną linią basu. Najbardziej rozbudowana, przedostatnia wariacja, jest samodzielnym utworem przywołującym majestatyczny, ostatni chór „Pasji wg w. Mateusza”, z podwójną linią sopranu i imitacyjnie prowadzoną partią głosów towarzyszących. Dziesięć wariacji następujących po temacie, to najpełniejsza prezentacja barokowej techniki wariacyjnej zastosowanej w odniesieniu do prostej melodii pieni kocielnej.

Odrębny nurt w twórczoci kompozytorów niemieckich epoki baroku sta-nowią formy oparte na stałym schemacie mlodyczno-harmonicznym. Na tego typu technice wariacyjnej oparte są formy passacaglii. Forma ta wywodzi się z uroczystego tańca włoskiego lub hiszpańskiego, utrzymanego w metrum trójdzielnym. Podstawą kształtowania jest stała figura melodyczno-rytmiczna, na której kompozytor opiera cykl sekwencji wariacyjnych. U Georga Muffata, kompozytora działającego w południowych Niemczech, ale wychowanego zarówno we Włoszech jak i Francji (m.in. uczył się u sławnego Jeana-Battisty Lully’ego), wariacyjnemu opracowaniu podlega schemat zaprezentowany na początku dzieła. Posiada on funkcję powtarzającego się periodycznie „refrenu”, między który wplecione są kolejne wariacje, posługujące się figuracją, zmiennocią metro-rytmiczną i fakturą akordowo-gamową.

Passacaglia c-moll Jana Sebastiana Bacha opiera się na stałym temacie, zaprezentowanym na początku bez towarzyszenia harmonicznego. Temat ten za-czerpnął Bach z passacaglii francuskiego kompozytora André Raison’a, rozwijając go do omiu taktów (u Raison’a miał tylko cztery takty). W dwudziestu wariacjach, poprzez stosowanie progresji motywiki i rytmu, a także poprzez mnożenie faktury i stosowanie na przemian układów akordowych i polifonicznych, doprowadza do jedynej w swoim rodzaju kulminacji: wielkiej fugi. „Thema fugatum” jest arcydziełem polifonii barokowej, opartej na dyscyplinie kontrapunktu i logice fakturalnej. Niezwykłe napięcie wyrazowe spotęgowane jest przez stosowanie matematycznych proporcji, wyznaczających punkty kulminacyjne fugi, a tym samym wieńczących cały proces budowania formy poprzez progresję rodków kompozytorskich. Passacaglia c-moll Bacha stała się szczytowym osiągnięciem tego gatunku w historii muzyki, i choć znalazła kontynuatorów wród kompozytorów romantycznych i współczesnych (np. Maxa Regera czy Johanna Nepomuka Davida), pozostaje dzi niedocigłym wzorem wariacyjnej formy opartej na stałej linii basu.. Forma ta wywodzi się z uroczy-stego tańca włoskiego lub hiszpańskiego, utrzymanego w metrum trójdzielnym. Podstawą kształtowania jest stała figura melodyczno-rytmiczna, na której kompozytor opiera cykl sekwencji wariacyjnych. U Georga Muffata, kompozytora działającego w południowych Niemczech, ale wychowanego zarówno we Włoszech jak i Francji (m.in. uczył się u sławnego Jeana-Battisty Lully’ego), wariacyjnemu opracowaniu podlega schemat zaprezentowany na początku dzieła. Posiada on funkcję powtarzającego się periodycznie „refrenu”, między który wplecione są kolejne wariacje, posługujące się figuracją, zmiennocią metro-rytmiczną i fakturą akordowo-gamową.

Julian Gembalski

---